Het verhaal over Niena,

de Moeder van Chidi en Kiume.

Het verhaal start ergens op de Serengeti.

Tijdens een hele mooie sterrennacht en grote heldere maan.

Beviel een leeuwin van een mooi meisje welpje.

De vacht van het welpje lichtte goud kleurig op in de maanlicht.

De leeuwin noemde haar Niena.

De volgende dagen verzorgde ze het welpje goed, zo dat ze gauw op haar eigen benen kon staat.

Na een paar maand ging ze met haar nieuw kroost naar de troep toe.

Daar ontdekte ze dat de troep was uitgedund naar 5 leeuwinnen en 1 mannetjes leeuw.

Deze 5 leeuwinnen waar niet zo blij om haar te zien, maar daarintegen deel tot de welp.

De 5 leeuwinnen aanbeden het welpje, want ze zagen dat ze de kracht had om een goede leider van de troep te zijn.

Op een avond gingen de 5 leeuwinnen op oorlogspad of liever gezegd op pad om te moorden.

Ze vermoorden de moeder van Niena en namen Niena mee.

De volgende dag vroeg Niena waar haar moeder was en een leeuwin antwoordde dat ze weg gegaan was om niet weer terug te keren.

Niena had toen verdriet, want ze geloofde wat haar tantes zeiden.

Dus de 5 leeuwinnen gingen vanaf die tijd haar opvoeden tot een groot leider.

Een van de Leeuwinnen kreeg ook een dochter, dat werd Niena's lieveling Nicht.

Ze werd Zanie genoemd.

Een paar jaar later was Niena volwassen geworden.

Haar vacht was nog mooier als daarvoor en ze was een erg sterke en moedige Leeuwin geworden.

Zanie's gezicht zat tegen die tijd vol met littekens.

Zanie vocht van jongs af (aan) altijd met de mannetjes Leeuwen die op dat moment de troep beheerden.

De troep waar ze in leefde telde nog steeds 6 leeuwinnen [natuurlijk Niena niet meegerekend].

Niena vond dat de tijd was gekomen om de troep te vergroten.

Dus gingen ze op pad om andere leeuwinnen troepen te veroveren en toe te voegen aan haar troep.

Niena's leeuwinnen troep was binnen een jaar erg groot geworden.

De troep telde toen 25 leeuwinnen en hun territorium was ook groter geworden.

Niena vond de troep Nu groot genoeg.

3 jaar nadat Niena was geboren was er weer grote droogte op de Serengeti.

Dus de Gnoes en Zebra's waren vertrokken naar een gebied waar nog gras was.

Dat was bij de zuider buren en daar ging de troep heen om de Gnoes en Zebra te vangen tot de regen seizoen kwam.

3 jaar later was er een hele grote droogte, deze duurde langer dan normaal.

De troep kwam op een avond bij elkaar om te overleggen wat ze nu moesten doen.

Er was niet genoeg eten voor de troep.

Er werd besloten dat 3 leeuwinnen op zoek gingen naar voedsel.

De drie waren Niena, Kala en Narie.

Kala werd naar het Noorden gestuurd en kwam zonder succes terug.

Narie werd naar het Westen gestuurd, maar zij kwam niet meer terug.

Niena moest naar het Oosten om daar op onderzoek uit te gaan of ze daar nieuw gnoes kond vinden.

Niena gaf aan haar Nicht de opdracht dat zij de troep tot die tijd mocht leidde.

Ze ging op pad door de serengeti op zoek waar de nieuwe Gnoes te vinden waren.

Daar in het Oosten van de Serengeti was het territorium van de Mannetjes leeuwen.

Niena wist dat wel, want zij heeft, met haar troep, alle Mannetjes leeuwen naar dat grond gebied verjaagd.

De mannetjes leeuwen vonden dat een groot schandaal, want ze voelden het als verbanning uit hun geboorte grond. Ze hebben toen wraak gezworen op Niena.

Dus Niena moest verkomen dat ze daar niet kwam.

Ongemerkt kwam ze toch in het territorium van de Mannetjes leeuwen terecht

Eén van de mannetjes zag dat zij in hun territorium kwam en meldde dat aan de Leider van de Mannetjes troep. Die zei:"De tijd is gekomen om Niena een lesje te leren voor datgene wat ze ons heeft aan gedaan. Ik benoem 4 mannen om naar Niena te gaan en haar gevangen nemen. En breng haar tot mij. Ze zal boeten voor de Schande."

Zo gingen de 4 mannen op pad met de opdracht haar gevangen te nemen en tot de leider te brengen.

In die tussentijd was Niena een heel eind in het gebied gekomen.

Daar op een open vlakte vond Niena de nieuwe gnoes, maar ze ontdekte dat ze niet meer in haar gebied was.

Ze dacht, ik moet zo snel mogelijk terug naar mijn gebied, maar het was al te laat

De 4 mannen leeuwen vonden haar op de open vlakte waar de gnoes graasden.

De heren overmeesterde haar met veel geweld.

Niena riep:"Laat me los. Laat me gaan."

Niena vocht dapper terug, maar de mannen waar te sterk en met te veel.

Ze besloot om het maar op te geven.

De 4 mannetjes namen haar toen gevangen en brachten haar naar hun leider.

De Leider zei:"Wat doe je in ons gebied Niena."

Niena antwoordde:"Ik ben in opdracht van onze Leeuwinnen troep op zoek naar voedsel. De gnoes zijn uit ons territorium verdwenen. Dus dachten we dat die hier te vinden waren."

De leider zei daarop:"We hebben niets met het verdwijnen van jullie gnoes te maken. En voor het binnen dringen in ons gebied, word jij zwaar gestraft." Niena vroeg aan de leider:"Wat is dan mijn straf? En waarom een zware straf?" De Leider zie:"Niena, jij zult in eerste instantie gestraft worden voor onze verbanning en het vermoorden van één van onze kameraden. De straf is vernedering en daarna verkrachting. Dit doen we 2 dagen lang tot je genade vraagt en dan laten we je gaan." Niena kreeg niet de gelegenheid om te regeren, want de mannetjes leeuwen begonnen al met de vernedering en een tijdje later begon de zware straf. Dit ging dag en nacht door. Niena kreeg heel weinig rust, want ze lieten haar elk 2 uur, maar een paar minuten rusten. Na twee dagen hadden ze er genoeg van en lieten Niena gaan. Niena was zeer zwak en erg moe, dus strompelde ze van de plek des onheil. Een paar kilometer verder in hun territorium liep Niena naar een vijver waar ze eerst wat water dronk en daarna haar waste. Nadien zocht ze een rustig plekje om bij te komen van haar vermoeiende dagen. Ze viel direct in slaap en werd een dag later wakker. Ze voelde zich hongerig en erg misselijk.

Toen schoot het haar te binnen dat ze in heat was. Dat ze zwanger was geraakt door één van de leeuwen.

Ze ging naar huis om verslag uit te brengen van de vondst en van de vernedering.

Er de 10 leeuwinnen gingen verhaal halen bij de leeuwen stam.

5 leeuwinnen keerden terug met eten en berichtten dat de andere 5 leeuwinnen niet terug zouden keren, omdat ze gestorven waren in de strijd. En dat de leeuwen stam zwaar verlies had geleden. Er waren nog maar 2 leeuwen over, dat was de leider en de leeuw die haar zwanger heeft gemaakt. Maar dat wisten ze namelijk niet en daar zouden ze pas een paar jaar later achter komen.

Niena probeerde de zwagerschap twee en halve maand lang verborgen te houden voor de troep, maar daarna merkte ze dat haar dikke buik niet meer te verbergen was.

Hierop besloot ze om haar troep tijdelijk te verlaten.

Ze zei tegen haar nicht:"Zanie, jij gaat vanaf nu de troep tijdelijk leiden. Ik ga een tijdje weg, want ik kan mijn zwangerschap niet langer verbergen. Ik denk dat ik over een maand terug kom. Als één van de leeuwinnen vraag waar ik ben, dan moet je zeggen dat ik weg ben om nog wat oude zaken recht zetten. En als één van hen mij wil zoeken, moet je ze tegen houden." 's Avonds ging Niena stilletjes weg. Zij ging naar het zuiden, om daar rustig haar kind te wereld te brengen. Tijdens het zoeken naar een goede rustplaats dacht ze na over de welp zijn toekomst. Het was niet verstandig, als het welpje geboren is hem terug te nemen naar de troep. Want dan kan ik vragen krijgen hoe ik zwanger ben geraakt. Dan wou ze voorkomen, en daarom ging ze op zoek naar het Rangersdorp.

Ze had het dorp gevonden en ging daar in de buurt het welpje op de wereld brengen.

Het welpje werd een paar dagen later geboren, tijdens een mooie zonsondergang.

Niena verzorgde het welpje de eerste paar weken goed totdat hij groot en sterk genoeg was om het door een ander te laten verzorgen. Drie weken gingen voorbij toen was het welpje groot en sterk genoeg om het naar de rangers te brengen.

De volgende dag, bij zonsopkomst, bracht ze het welpje (tussen haar tanden) naar het Rangersdorp. Bij een van het huisje aangekomen legde ze het welpje op de balustrade neer, en ze brulde luid. Daar ging een deur open, een ranger in zijn korte broek keek de leeuwin met een verwilder blik aan. De ranger zag in de ogen van de leeuwin verdriet en hulpvragend. De ranger begreep dat Niena het welpje te vondeling aanbood, maar voordat de ranger kon reageren rende Niena hard weg. Met een huilende brul verdween ze achter de horizon naar het Noorden. De ranger pakte het welpje op en keek recht in de ogen van het welpje. Daar zag hij zo iets moois in, dat het met geen pen te beschrijven was. De Ranger zei, zonder bij na te denk;"Chidi, voor jou gaan we een goed baasje zoek." De Ranger dacht na wat de naam betekende, zijn mede ranger zei hierop:"Chidi betekend God bestaat." Waarop de ranger zei:"Dat is een mooie naam en een goede omschrijving voor wat ik in jouw ogen zag." De ranger zei tegen zijn collega:"Ik zal Meneer B. Smit bellen en aan hem vragen of hij iemand weet om dit welpje te adopteren." Dus dat deed de Ranger. Hij belde de Heer Smit en die zei:"Ik weet wel iemand die al een tijdje op zoek is naar een Leeuwen welpje. Zijn naam is Leon Heart en hij zal goed voor hem zorgen." Zo is Chidi bij Leon gekomen. Nu terug naar het moment dat Niena verdrietig weg rende. Niena was twee kilometer van het Rangersdorp en daar zocht ze een beschutte plek om uit te rusten en haar verdriet te verwerken. Een week later was Niena weer terug in de troep. De leeuwinnen waren blij om haar weer te zien, maar vroegen zich af waar ze laatste paar weken was een waarom ze er niet over wilden praten. Niena Leidde de troep weer goed en de gnoes waren in de weken dat ze weg was terug gekomen in hun territorium. Een paar maanden later waren de overige leeuwinnen al weer vergeten dat Niena stiekem was weggelopen.

Niena kreeg in de drie jaar 9 mooie welpjes 4 jongens en 5 meisjes. Niena's troep was een grote groep van leeuwinnen. De troep was 30 leeuwinnen, in die tussen tijd waren een aantal leeuwinnen gestorven of hadden de troep verlaten,of op zoek naar een andere troep. De troep werd nu door 4 mannetje leeuwen aangevoerd. Eén van de leeuwen mocht met geen één leeuwinnen paren. Hij mocht alleen maar met de mannetjes doen. Deze leeuw hete Mufas, een leeuw met een eigen wil. Hij was gek op mannetjes maar ook op vrouwtjes. Mufas dacht:"De andere mannetjes mogen de vrouwtjes zwanger maken en ik niet, en dat vind ik onterecht." Dus deed hij het toch. Op een dag ging Mufas naar Niena tot en zei:"Ik wil graag dat jij van mij een kindje gaat krijgen." Niena keek hem aan met een blik van Oké, maar anderzijds wou Niena dat wel. Niena vond Mufas een hele lieve leeuw. Niena en Mufas waren verliefd op elkaar en dat gebeurt in de leeuwen wereld nooit. Zo gingen ze toch stiekem paren.

Niena en Mufas verlieten de troep om op een rustig plekje te kunnen paren. Ze kwamen op een heel mooi plekje uit. Daar lag een groot meer en een grote rotspartij. Ze beklommen de rots, boven aangekomen keken ze over het meer en in de verte zagen ze een bekende berg. Op dit plekje gingen ze paren.

Ze bleven daar een paar dagen, in die tussentijd kreeg de troep en de andere drie leeuwen argwaan. Ze kregen door dat Niena en Mufas zich niet aan de afspreek hielden. Dus ging de troep en de drie leeuwen samen op pad, op zoek naar Niena en Mufas. Niena keek die ochtend over het meer en naar de richting waar ze vandaan kwamen. Daar zag ze de hele troep op hun afkomen, Niena riep naar Mufas:"We moeten vluchten, maar ieder van ons moet een ander richting nemen. Ik ga naar het zuiden, naar het Rangersdorp en jij moet naar het westen vluchten." Zo ging ieder zijn eigen weg. De leeuwen ging Mufas achterna en de leeuwinnen gingen achter Niena aan.

Mufas lukte het om de andere leeuwen van hem af te schudden.

Niena ging vlak bij het Rangersdorp een goede schuilplek zoeken. Ze vond een grot waar ze zich in verborg. De leeuwinnen waren heel dicht bij haar in de beurt geweest, maar ze gingen nu richting het oosten. Dit zal maanden duren voordat de troep terug was. Het was drie en halve maand later en Niena kon elk moment bevallen. Een maand eerder was Mufas weer op zoek gegaan naar Niena, hij kon echt niet meer zonder Niena.

Mufas was op zoek gegaan naar het Rangersdorp. Een paar weken later vond hij het dorp en ging nu op zoek naar Niena. Mufas ving de geur van Niena op. Toen hij Niena vond, was ze bezig om te bevallen. Na de bevalling zei Niena tegen Mufas:"Wat doe je hier? Het is hier niet veilig voor ons beiden." "Tot hoe lang duurt het voor zijn ogen open zijn?": vroeg Mufas. Niena zei:" Ongeveer een paar weken voordat zijn ogen open zijn. Maar zodra ze open zijn dan breng ik het welpje naar de Ranger en moeten wij zo snel hier weg wezen." Intussen was de Leeuwinnen troep en de leeuwen weer verenigd. Ze gingen nu weer richting het Rangersdorp. Twee weken later waren de ogen van het welpje open gegaan. Niena zei:"De tijd is gekomen dat we hem naar de Ranger brengen." Zo gingen ze naar de ranger en brachten hem het welpje. Het was dezelfde ranger van 4 jaar geleden. De ranger herkende de leeuwin weer en keek verbaasd op dat er nu een leeuw bij haar was. Niena legde het welpje vlak voor zijn voeten neer. De ranger keek Niena aan en zag enkele tranen in haar ogen en keek toen naar de leeuw. Die had ook tranen in zijn ogen. Toen gingen de leeuw en leeuwin er vandoor naar het oosten. De ranger zei tegen zijn vrouw, die het allemaal had gezien;"Wel heb je ooit. Dit is mij 4 jaar geleden ook overkomen en Nu weer, maar nu was er een mannetje leeuw bij. Het leek wel of die twee verliefd op elkaar waren en dat ze met verdriet het welpje moest afstaan." En paar kilometer verderop stonden Niena en Mufas oog in oog met de Leeuwinnen troep en de Mannetjes leeuwen. Niena zei:"Wij zijn een echtpaartje nu en willen een nieuwe toekomst voor de leeuwen familie." Daarop antwoordde de Leider Leeuw:" Dit is een schande voor ons voortbestaan. Hiervoor zullen jullie sterven, als jullie het zo laten als het nu is." Mufas zei hierop:"Ik ben nooit door jullie geaccepteerd zoals ik ben. Ik ben hier bereid voor om daar tegen te vechten en als ik daardoor dood ga is het allemaal de moeite waard." Niena knikte instemmend. "Zo zal het gebeuren"; riep een van de leeuwinnen. Toen brak er een groot gevecht uit. Mufas vermoordde 4 leeuwinnen en 2 leeuwen. Niena dode 1 leeuw en 5 leeuwinnen en takelde een leeuw zover toe dat hij later aan zijn verwondingen overleed. Nadien waren er nog 15 leeuwinnen over en die vielen Niena en Mufas tesamen aan. Deze aanval hadden ze niet verwacht. Ze vochten totdat ze niet meer konden. Eén van de Leeuwinnen zei:"Ze hebben nu niet meer lang te leven. We laten jullie nu alleen met jullie pijn en verdriet." De leeuwinnen troep ging weer naar het noorden. Niena strompelde naar Mufas en zei:"Mufas zullen we proberen het Rangersdorp te bereiken" "Iiikkk weettt niet oofff ik het wweeel haaaallll. Alles doet zeeerrr."; antwoordde Mufas moeilijk. Niena en Mufas waren zwaar gewond en hadden inwendige bloedingen. Niena en Mufas strompelden langzaam naar het Rangersdorp. 500 meter voor het dorp stortten ze beide in elkaar. Niena en Mufas keken elkaar aan en zeiden:"(Niena) We zullen niet het dorp bereiken. (Mufas) We hebben in ieder geval elkaar nog, voor da.... Kuch. Kuch. (Niena) Mufas. Ik hou van jou. Ze kunnen onze liefde voor elkaar niet van ons afpakken. (Mufas) Ik hou ook van jouw Schat. We zullen naar een plaats gaan waar onze liefde wordt gewaardeerd. Schat ik zie de ra....... Zucht. (Niena) Mufas. Mufas. O schat we hadden veel beter verdiend. Schat ik zie het lichtttt........" Niena en Mufas zijn tezamen gestorven. De Ranger stopte later zijn auto vlak voor het leeuwenpaar. Hij stapte uit en liep naar de leeuwen toe. Hij knielde naast hen neer en zei:"Ze zijn nu gelukkig te samen gestorven en zijn nu in een betere wereld. Ik zal deze twee een mooi graf geven." De ranger bracht de twee naar het grote meer, waarbij de leeuwen hun liefde bedreven hadden, en begroef hen op de heuvel. De ranger zette daar een kruis neer met de tekst:'Rust in vrede en in liefde. Een leeuwen echtpaar.' Twee dagen later belde hij Leon Heart dat hij weer een welpje van de zelfde moeder had, en of Hij hem wou adopteren. Jullie weten wat ik heb gedaan. Dit is Kiume.

Ik heb later van de ranger gehoord dat hij soms op een mooie zonsondergang naar het westen keek en daar zag hij een leeuw en een leeuwin die met de staarten in elkaar gekruld naar ondergaande zon liepen. Hij dacht dat het de geesten van Niena en Mufas waren. En hij hoorde in de verte ook het huilde gebrul van beide leeuwen.

Dit was het verhaal van Niena de Leeuwin

Ik hoop dat jullie leuk vonden.

Ondergetekende Leon Heart en de Welpen Chidi en Kiume.